Zaterdag 15 februari
Op vrijdag en zaterdag 15 en 16 februari hebben we een mooie voorbereiding gehad in Pelgrimshoeve Kafarnaüm te Vessem. Samen met een bijzondere groep en erg fijne begeleiding konden we ons goed onderdompelen in de Camino. Het wordt echt een bijzonder avontuur en we zijn er klaar voor!
Zaterdag 24 maart
Vandaag zijn we om iets na 7 uur van huis uit vertrokken. Uitgezwaaid door iedereen die ons innig lief is. Dat betekende menig traantje. Pff… vooral het eerste uur ging er een achtbaan aan gevoelens door ons heen.
Onderweg werden we nog opgewacht en vergezeld door verschillende loopvrienden. Dat maakte de eerste etappe naar Vessem heel wat gemakkelijker. Na 35 km wachtte een warme ontvangst in de Pelgrimshoeve Kafarnaüm. Een prima afsluiting van zo’n lange eerste dag. En tevens een mooi begin van een lange reis, nadat we in de kapel persoonlijk de zegen over ons mochten ontvangen.
Maandag 26 maart
De wekker staat 06:30 u en om 06:45 zit Ellen in de kerk voor de ochtenddienst in de abdij van Postel. Bijzonder om zo stilletjes en nog in het donker naar de kerk te gaan en het mooie loepzuivere gezang van de paters aan te horen. Voor de niet-kerkgangers klinkt er op de gang om 07:30 u stemmige muziek uit de Bose-boxen, niet bepaald armoedig dus, al zijn de gasten natuurlijk geen Norbertijnen. Tijd om op te staan!
Om 08:15 u aan het ontbijt in de eetzaal. Gastenpater Benny legt uitnodigend een doosje lunchzakjes op tafel voor het klaarmaken van onze lunchpakketjes. Dat komt mooi uit, want onderweg zullen we nauwelijks iets van horeca tegenkomen. En wat we tegenkomen is gesloten.
Flink doorgestapt, een heel eind langs een kanaal, maar weer lekker droog en zonnig.
Na 27 km worden we gastvrij ontvangen bij pelgrimshoeve Mannu Dox. Eerst aan de thee, met paasei ;). Daarna lekkere groentesoep, aardapppelpuree, worteltjes-erwtjes en vlees in jus. En als toetje een stukje appelvlaai met thee. De olijke Belgische eigenaar leert ons wat nieuwe Belgisch taalgebruik, zoals “men moet de kat niet naar de melk brengen”.
Met 90 km op de teller in 3 dagen voelen we ons nog prima. Geen enkele blaar, hooguit wat spierpijn in de rug in de 2e helft van de dag. Maar dat is een kwestie van trainen…
Dankbaar voor:
Woensdag 28 maart
Op het prachtig uitgesneden houtwerk zitten we om 07:00 u vooraan bij de paters voor de gebedsdienst in de kerk van de abdij van Averbode. Een imposante abdij waar we heerlijk hebben overnacht. Na de dienst ontbijt in de gastenrefter. Donativo in de offerpot gedaan en off we go again. Lunchinkopen bij de Colruyt. Vanaf de 1e stap vandaag pijn in mijn rechterhiel. De huid is rood en geïrriteerd en lijkt zich te gaan ontwikkelen tot een blaar. En met de ervaringen uit het verleden…, weet ik dat ik zo niet door moet lopen. Toevallig (of het valt ons toe…) lopen we langs een apotheek. Daar kopen we Opsite Flexifix en plakt Leo mijn hiel ter plekke af. Langs een meanderend water lopen we naar Diest. Binnen op een bankje in het station eten we onze lunch, deel 1. Bij het verlaten van het station voelen we de eerste regendruppels. We beginnen nu te ervaren dat het terrein niet meer vlak is. De eerste kuitenbijters zijn er. Door de regen veranderen de onverharde pelgrimspaden in modderpoelen. Om 14 uur zien we een lang verlaten bouwkeet in een boomgaard staan. We klimmen er naar binnen en beginnen aan lunch, deel 2. Een ideale schuilplaats voor de regen.
Hierna besluiten we ook maar om onze regenbroeken aan te trekken. Wat een ideale dingen zijn dat! Onze benen blijven nu droog en daarmee ook warm. Tegen 16 uur stopt het even met regenen. Op een bankje schillen we een appeltje (een echte, niet met elkaar) en weer door voor de laatste 11 km. Het is een lange rit vandaag, die Leo min of meer al fluitend aflegt. Mijn rechterhiel laat nu voortdurend weten dat ie er is en ook mijn rug is het dragen van de rugzak zat. In de stromende regen bereiken we tegen 18:30 u en na ruim 34 afgelegde km de B&B voor vanavond. We worden hartelijk ontvangen. Na een warme douche is al het geleden leed van vandaag weer bijna vergeten. Ik ben goed diep gegaan vandaag. Lang geleden dat ik mijn fysieke grenzen zo heb opgezocht – mooi leermoment!
Vrijdag 30 maart
Vandaag op onze tocht door Geldenaken (Jodoigne) passeren we dit beeldje. Dit doet Leo meteen denken aan de Limburgse uitdrukking “met de hand in de tes kump se d’r auk bes…” (met je handen in je broekzakken kom je er ook wel – spottend bedoeld als iemand even niets staat te doen). Wij doen vandaag niet niks, maar lopen een rustige 22 km, bijna pijnvrij dankzij een schoenmaker die Ellen’s rechterschoen heeft uitgeklopt. De komende dagen zullen we dit zo vol gaan houden en niet meer de bijna 30 km of meer zoals in de afgelopen dagen. Morgen, Paaszaterdag, passeren we onze 200 km grens al…
Dankbaar voor:
