We zeggen ‘au revoir’ tegen de schitterende Aubrac. Geen loddige koeienogen meer die ons aanstaren, en geen klingelende koeienbel die in onze oren meer klinkt. We gaan een bosrijk gebied in waar volledige stilte heerst. Het zijn al dagen dezelfde pelgrims die elkaar om en om passeren. We ‘re-bonjouren’ wat af.

In tegenstelling tot gisteren zien we vandaag veel wolken aan het zwerk, maar de zon weet er goed doorheen te breken.

We lopen door een hellingbos met beuken en we volgen daarbij precies de hoogtelijn. We komen uit in een open gebied, waarna we afdalen door een kastanjebos naar Saint-Come-d’Olt. Dit mooie plaatsje heeft onder andere nog middeleeuwse poorten. Het is er ongelooflijk mooi en staat dan ook op de lijst van mooiste dorpen van Frankrijk.

We eten daar onze lunch op. Dit keer stokbrood met knakworst in plaats van stokbrood met kaas. Bij de toeristeninformatie gaan we (bij dezelfde kleurrijke mevrouw als vorig jaar) een stempel halen voor onze credencial. Ook brengen we nog even een kort bezoek aan de prachtige kerk.

In de tweede helft van de middag leggen we de laatste 6 kilometer af naar Espalion, de plaats waar we overnachten. We volgen hiervoor de rivier de Lot, maar dan over de heuvelrug die ernaast ligt. Het is flink klimmen, zeker als je helemaal het beeld van ‘Vierge de Vermus’ wilt bereiken. En dat willen wij. Eenmaal boven hebben we een prachtig zicht op het plaatsje Espalion. Wat geeft dat toch elke keer weer een machtig gevoel dat je zo op de top van een heuvel staat en binnen een uur weer helemaal beneden loopt. Je kunt het bijna niet geloven dat een mens tot zoveel in staat is.

Tegen half 6 komen we aan bij de gîte waar we vanavond slapen. We hebben een 4-persoonskamer en toevallig zijn we ingedeeld met een Frans koppel waarmee we de 2e nacht ook op een kamer lagen.

Aan een lange eettafel wordt het avondeten geserveerd. Tegenover ons gaan de 2 Duitse dames uit München (Eva en Marion) zitten en we hebben weer een erg gezellig gesprek. Dit is de laatste keer dat we hen zullen zien, omdat zij morgen verder lopen dan wij. Wij hebben morgen een korte route gepland, dat ons zal leiden naar Estaing, ook 1 van de mooiste dorpen in la douce France.