We zeggen ‘au revoir’ tegen de schitterende Aubrac. Geen loddige koeienogen meer die ons aanstaren, en geen klingelende koeienbel die in onze oren meer klinkt. We gaan een bosrijk gebied in waar volledige stilte heerst. Het zijn al dagen dezelfde pelgrims die elkaar om en om passeren. We ‘re-bonjouren’ wat af.
In tegenstelling tot gisteren zien we vandaag veel wolken aan het zwerk, maar de zon weet er goed doorheen te breken.





In de tweede helft van de middag leggen we de laatste 6 kilometer af naar Espalion, de plaats waar we overnachten. We volgen hiervoor de rivier de Lot, maar dan over de heuvelrug die ernaast ligt. Het is flink klimmen, zeker als je helemaal het beeld van ‘Vierge de Vermus’ wilt bereiken. En dat willen wij. Eenmaal boven hebben we een prachtig zicht op het plaatsje Espalion.
Wat geeft dat toch elke keer weer een machtig gevoel dat je zo op de top van een heuvel staat en binnen een uur weer helemaal beneden loopt. Je kunt het bijna niet geloven dat een mens tot zoveel in staat is.


Aan een lange eettafel wordt het avondeten geserveerd. Tegenover ons gaan de 2 Duitse dames uit München (Eva en Marion) zitten en we hebben weer een erg gezellig gesprek. Dit is de laatste keer dat we hen zullen zien, omdat zij morgen verder lopen dan wij. Wij hebben morgen een korte route gepland, dat ons zal leiden naar Estaing, ook 1 van de mooiste dorpen in la douce France.